Bir vaxtlar bir usta yeni evə köçürdü.Çoxlu işıqlar və şamlar alıb.Usta lampanın diqqətəlayiq olduğunu düşünür, lakin sonra usta qonaq otağındakı lampanı kiçik bir küncə qoydu.

İşıq özünü o qədər ağrılı görür ki, şam etmək üçün: "Şam və şam, görürsən səni, işıq çox kiçik, məni sevmir, o qədər güclü, o qədər parlaqdır."Şam eşitdi, kədərlə başını əydi.

Axşam ev sahibi yuxuya getdi.Lampa karstenlər işığa dedilər: "çıraq böyük qardaş, sən əlasan, işıq saça bilərsən, uşağı bəyənmə".Lampa eşitdi, demə nə xoşbəxt.

Bir neçə aydır ki, ev sahibinin evində birdən elektrik kəsilib, sahibi çox depressiyaya düşüb.Axşam ailənin hamısı qara olur, nə də görə bilmir.Beləliklə, ev sahibi bir şam yandırdı.Axşam Jeff karstens şam lampasına deyir: "Şam böyük bacı, sən o qədər kiçik və incəsən, işıqlar kimi deyil, bu çox ağırdır."İşıq eşitdi, nə qədər qəzəbli olduğunu demə.

Şam işıqlara baxdı, Jeff Karstens dedi: “Sən də kua mən deyilsən, lampa, sən də qəzəblənmə.Elektrik olanda öz gücünlə oynaya bilərsən, elektrik olmayanda ev sahibi xoş qarşılaya bilmir, xidmətə yiyələnirik”.

Şam çırağının sözünə qulaq asdım, özümü çox günahkar hiss etdim, çırağa dedi, çıraq, üzr istəyirəm”.

Yanan şamlar dedi: “Gəlin insanlara üstünlük verməyə davam edək”.

"Yaxşı, səni dinləyəcəyəm."İşıq sevinclə dedi.